3 حقه بازی آموزشی در آموزش آیلتس

آیا تا به حال در آموزش آیلتس با شارلاتان های آموزشی برخورد داشته اید؟

مطمئن نیستید؟ خوب با خواندن این متن متوجه می شوید که احتمالا داشته اید و اگر هم نداشته اید در آینده هوشیار تر خواهید بود.

در گذشته شارلاتان به کسی گفته می‌شد که داروهای تقلبی می فروخت و یا چیزهایی مثل روغن مار، پودر استخوان گردن حلزون و ….. به مردم بیسواد می فروخت. اما حالا چطور؟

به هر کسی که خود را متخص کاری که در آن تبحر ندارد معرفی مي کند شارلاتان گفته می شود. کسی که تخصص جراحی پلاستیک ندارد ولی هر تغییر دکوری در صورت شما را انجام می دهد یک شیاد است.

در حوزه آموزش زبان انگلیسی و تدریس آیلتس به خصوص در فضای مجازی هم باید هوشیار باشید تا در تله شارلاتان ها و نابلدها نیفتید.

با شناخت حقه ها و ترفندهای رایج می توان از هدر رفتن هزینه های مالی و زبانی تان پرهیز کرد. اما این حقه ها کدامند؟

•  ” سه ماهه به نمره هفت و نیم آیلتس
  می رسونمت!”
  معلمین خوب هیچ چیز را تضمین نمی کنند. یادگیری به عهده شماست نه به عهده آنها!

•  ” موسسه ها فقط وقت تو را تلف می کنند بیا با خودم خصوصی بگیر!”
  یادگیری منظم و طولانی مدت به یادگیری شما بهتر کمک می کند. علاوه بر این اگر محدودیت زمانی یا مکانی نداشته باشید ضرورتی ندارد که تدریس خصوصی داشته باشید.

•  “من‌خودم آیلتس ۹ دارم”

اولا، کسی که توانایی بالایی دارد نیازی به تبلیغ ندارد. ثانیا، آیلتس مدرک آموزش زبان نیست بلکه آزمونی برای سنجش توانایی زبانی شخص است و اعتبار ۲ ساله دارد. آیا یک راننده خوب لزوما یک مربی آموزش رانندگی خوب هم هست؟
و درنهایت اینکه، چقدر به حرف دیگران می توان اعتماد کرد، آنهم در فضای مجازی؟

• • حرف آخر
    قبل از اینکه دوره ی آموزش زبانی را با کسی که نمی شناسید شروع کنید درباره اش تحقیق کنید. کدام دانشگاه درس خوانده است و در کجا کار می کند و چند سال مشغول تدریس بوده است.

معمولا اساتید خوب جلسه اول را برای آشنایی، تعیین سطح و معرفی دوره اختصاص می دهند. این زمانی است که می توانید تصمیم بگیرید که می خواهید ادامه دهید یا نه!

شاید بد نباشد که از دوستانی که به کلاس های آیلتس معتبر رفته اند یا استاد خصوصی داشته اند و نتیجه خوبی گرفته اند بخواهید از اساتید شان کسی را به شما معرفی کنند.